Kadın adamın gözlerinin içine bakıyordu. Belki de son bir söz söylemesini bekliyordu ya da öyle olmasını istiyordu. Gitmek için çok erken olduğunu düşünüyordu ve adamın da aynı fikirde olduğu gözlerinden anlaşılıyordu. Kurdukları hayalleri ve anıları bir anda silip atmak çok saçma geliyordu kadına bu resmen geçirdikleri zamana hakaretti ve kadın hayatındaki bu büyük boşluğu kolay kolay doldurabileceğine ya da atlatabileceğine inanmıyordu. Gözleri parlıyordu acıdan ya da dolup düşmeyi bekleyen gözyaşlarından. Ama adamın karşısında öyle çaresizce ağlayamazdı! Kendini tutmak zorundaydı, çünkü ağlarsa yenik düşerdi ve bu sefer bunu yapmamalıydı..
Ağlamamalıydı,
Bu sefer susmalıydı çünkü bu ilişki için çok çaba harcadığına inanıyordu ve adamdan da bunu yapmasını istiyordu. Adamın bu ilişki için hiçbir şey yapmadığı söylenemezdi asla ama sadece biraz daha fazla çaba istiyordu kadın. Ama adam resmen kadının konuşması için bekliyordu, öylece susuyordu zaten o böyle durumlarda hep susardı, konuşmak yerine. Kadın bütün ümitlerine rağmen bir süre bekledikten sonra kendine ve aşklarına yenik düşüp ayağa kalktı ve adama sarıldı, sarıldığı anda gözyaşları gözlerinden adamın göğsüne düştü. Adam biraz şaşırmış biraz da huzurluydu ve kadına karşılık olarak sarıldı ardından titreyen sesiyle iki kelime söyleyip gözlerini yumdu.
Seni seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder