acikahve

bugün İncir Reçeli’ni izledim aşkım. biz geldik aklıma. her hafta senin için bindiğim metro geldi. sonra geri dönerken beni bıraktığın zamanlar geldi.
elimi hep sımsıkı tutardın o kalabalığın içinde. sanki kaybolmamdan korkarmış gibi. yürüyen merdivenlerde bir alt basamakta dururdun hep, boynuna dolardım kollarımı. aynı boyda olurduk anca. sonra öpmeye çalışırdın. biri görücek diye söylendiğimde bir şey olmaz aşkım derdin gene öperdin. metroda bir yer boşaldığında hemen otuttururdun beni. tam önüme geçerdin ve ellerimi gene bırakmazdın. yol boyunca kenarda çalan sokak sanatçılarının şarkılarına eşlik ederdik birlikte. sonra otobüse bindirirdin beni 522B. otobüs geldiği anda hemen sarılıp hadi aşkım diyip 3 öpücük kondurup koş koş yapardın. gidene kadar beklerdin sonra da hemen mesaj atardın. ”çok seviyorum seni.” ayrılığın her zamanki burukluğu olsa da mutlu olurdum o mesajı görünce.
otobüste demirlere tutunmamaya çalışırdım hep. çünkü ellerim sen kokardı her ayrıldığımda ve demirlere tutunursam kokun kalmazdı bende. dudaklarımda kalmış tadın, ellerime sinmiş kokun, gözlerimi her kapadığımda tam karşımdaydın.
hatırladın mı bunları sevgilim, unuttun mu yoksa hepsini?
ben bugün çok ağladım. ama sen silmedin göz yaşlarımı. metroda ki sahneyi görünce biz geldik aklıma. yaptıklarımız. yaşananlar. anılar. tutamadım kendimi. ağladım. eskiden sakin ol derdin ağlama sakın derdin ama bugün demedin aşkım. çok ağladım. yanına gelip sarılmak istedim, teninin kokusunu tekrar alıp, doyasıya öpmek istedim. ama olmaz, olamaz…
…çünkü bitti.

- çok seviyorum seni.
+ ne kadar?
- yıldızlar kadar.
+ seni çok seviyorum aşkım.
- ne kadar?
+ gökyüzü kadar.
….

okuyor musun bunları, görüyor musun, hatırlıyor musun sevgilim?
…..
eğer okuyorsan bunları bil ki seni çok özledim.